Mury miejskie były nieodłącznym atrybutem średniowiecznych miast i nasz Poznań nie był w tym względzie wyjątkiem.

Gdy lokowano miasto mając na względzie bezpieczeństwo mieszkańców powstawały obwarowania drewniano ziemne, które kilkadziesiąt lat później zmieniane zostały na mury ceglane.

Długość poznańskich murów szacuję się na ok. 1700m o wysokości 11 metrów, co uwzględniając zespół baszt stawiało Poznań jako jeden z najlepiej ufortyfikowanych miast średniowiecznej Europy.

Baszty nazywane były od cechów, których zadaniem była opieka nad danymi elementami obronnymi.

W ciągu murów miejskich znajdowały się cztery bramy (Wielka,Wrocławska, Wodna, Wroniecka) które regulowały dostępność do miasta a ich załogi odpowiedzialne były za kontrolę wjeżdżających do miasta przybyszów.

W XV wieku zmiany sztuki wojennej wymusiły modernizację fortyfikacji i miasto dorobiło się drugiego pierścienia murów.

Koniec średniowiecznych murów miejskich wiąże się z postępującymi zmianami w wojskowości oraz pojawieniem się Prusaków w Poznaniu, którzy decydują o rozbiórce umocnień i otwarciu miasta na ekspansje architektoniczną. Do dnia dzisiejszego pozostały już nieliczne relikty związane ze średniowieczną ochroną miasta ale dla zainteresowanych turystów nasi przewodnicy z chęcią znajdą czas by je zaprezentować:)